ما هم هستیم ،
مانند چوب پنبه ای شناور
در سیال ذهن تو
لختی ، اندکی ماندگار
و کم کم ،
ناپدید...
پی نوشت : نمی دانم به همچین نوشته هایی هم می گویند شعر ؟ و اگر هست نمی دانم باید عنوان داشته باشد ؟ مثلا " چوب پنبه " ولی ایده اش را دیشب از کتاب دلتنگی های نقاش خیابان چهل و هشتم آخرین داستانش که دلنشین ترین داستانش برای من بود ، گرفتم که دوست بسیار عزیزم شبنم برای آنکه دلتنگی های جمعه را با خواندن ، تسکین دهم به من لطف کرده بود.
